امروزه خودروها با گزینه‌های متعدد سیستم انتقال قدرت عرضه می‌شوند که هر کدام برای پاسخگویی به شرایط و ترجیحات مختلف رانندگی طراحی شده‌اند. این سیستم‌ها به 4WD (چهار چرخ محرک) و 2WD (دو چرخ محرک) تقسیم می‌شوند. در اینجا به تفکیک انواع رایج آمده است:

• 4WD پاره وقت (چهار چرخ محرک): به طور پیش‌فرض چرخ‌های عقب را به حرکت در می‌آورد و به کاربر اجازه می‌دهد در صورت لزوم چرخ‌های جلو را به صورت دستی درگیر کند. ایده‌آل برای زمین‌های ناهموار، کم‌ارتفاع و متغیر می باشد.
• 4WD تمام وقت (چهار چرخ محرک): همیشه قدرت را به هر چهار چرخ می‌دهد.
• AWD (چهار چرخ محرک): هنگامی که وسیله نقلیه کشش خود را از دست می‌دهد، به طور خودکار قدرت را به هر چهار چرخ می‌دهد. این برای شرایط مختلف جاده عالی است و نسبت به 4WD تمام وقت، مصرف سوخت را بهبود می‌بخشد.
• FWD (چرخ محرک جلو): فقط چرخ‌های جلو را به حرکت در می‌آورد و معمولاً مصرف سوخت کمتری دارد و برای رانندگی در شهر مناسب است.
• RWD (چرخ محرک عقب): قدرت را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند و تعادل و هندلینگ بهتری را ارائه می‌دهد و برای خودروهای با عملکرد بالا ایده‌آل است. درک این گزینه‌ها به شما کمک می‌کند تا بر اساس عادات رانندگی خود و شرایط معمول جاده‌ای که با آن مواجه می‌شوید، تصمیمی آگاهانه بگیرید.

تفاوت بین سیستم‌های چهار چرخ محرک تمام‌وقت، چهار چرخ محرک پاره‌وقت و چهار چرخ محرک (AWD)

همه سیستم‌های انتقال قدرت به هر چهار چرخ نیرو می‌دهند، با این حال عملکرد متفاوتی دارند و برای شرایط رانندگی مختلف مناسب هستند.

چهار چرخ محرک پاره‌وقت (Four-Wheel Drive): این سیستم در درجه اول برای مسیرهای خارج از جاده و ناهموار طراحی شده است. این سیستم معمولاً به طور پیش‌فرض به چرخ‌های عقب نیرو می‌دهد و به راننده اجازه می‌دهد در صورت لزوم به صورت دستی چرخ‌های جلو را درگیر کند. در بسیاری از خودروهای مدرن، درگیر کردن چهار چرخ محرک به سادگی فشار دادن یک دکمه یا تعویض دنده است که در شرایط متغیر مفید است.
چهار چرخ محرک تمام‌وقت (Four-Wheel Drive): برخلاف سیستم‌های چهار چرخ محرک پاره‌وقت که نیاز به تعویض دستی بین دو چرخ محرک و چهار چرخ محرک دارند، چهار چرخ محرک تمام‌وقت به طور خودکار نیرو را در هر زمان به هر چهار چرخ ارسال می‌کند. این سیستم معمولاً از یک دیفرانسیل مرکزی برای مدیریت توزیع نیرو بین چرخ‌های جلو و عقب استفاده می‌کند و کشش مؤثر را در همه زمین‌ها تضمین می‌کند.
AWD (تمام چرخ محرک): سیستم تمام چرخ محرک (AWD) سیستمی جدیدتر و پیچیده‌تر است که در صورت نیاز به کشش بیشتر، مانند جاده‌های لغزنده، به طور خودکار نیرو را به هر چهار چرخ توزیع می‌کند. اغلب، سیستم AWD با استفاده از یک کوپلینگ چسبناک یا کلاچ الکترومغناطیسی به صورت پاره وقت کار می‌کند و کنترل بهتری بر توزیع نیرو به چرخ‌ها برای وسیله نقلیه فراهم می‌کند. این سیستم برای مدیریت انواع شرایط جاده‌ای، از جمله سطوح مرطوب، یخی یا برفی، ایده‌آل است.

تفاوت بین FWD و RWD

هر دو سیستم FWD (محور جلو) و RWD (محور عقب) به عنوان سیستم‌های 2WD طبقه‌بندی می‌شوند، به این معنی که در هر زمان معین فقط به دو چرخ نیرو می‌دهند.

• RWD – (محور عقب): این سیستم به چرخ‌های عقب خودرو نیرو می‌دهد. اگرچه موتور معمولاً در جلو نصب شده است، اما نیرو را از طریق یک میل گاردان به گیربکسی که در عقب قرار دارد منتقل می‌کند که اغلب به آن دیفرانسیل می‌گویند.
• FWD – (محور جلو): این سیستم به چرخ‌های جلوی خودرو نیرو می‌دهد. موتور به صورت عرضی در جلو نصب شده است و گیربکس که با موتور یکپارچه شده است، چرخ‌های جلو را مستقیماً به حرکت در می‌آورد. این پیکربندی به دلیل کارایی و طراحی جمع و جور خود شناخته شده است که به فضای کابین بیشتر و هزینه‌های تولید کمتر کمک می‌کند.